Berrin Kayman'ın üniversitemizde 2002 yılında gerçekleştirmeye başladığı çadır pişirim (teepee firing) tekniğini, 2004 yıl ağustosunda, ÇOMÜ Ulupınar Gözlemevi'nde, Merkez Müdürü Prof.Dr.Osman Demircan'ın sağladığı imkan ile, M.Berrin Kayman ve öğrencimiz Kemal Beykoz'la birlikte, küçük ölçekli bir çadır pişirim uygulaması olarak tekrar gerçekleştirdik. Gözlem evi bahçesi geniş olduğundan uygulama sırasında herhangi bir sıkıntı yaşanmadı. Aksine çevrede bulunan çam ormanı yakacak konusunda malzeme sağladı. Daha önce fakültede hazırlayıp yanımızda getirdiğimiz ateş tuğlaları, fırın ayakları, bolca gazete, küçük bir leğen ve kurumuş ufalanmış kırmızı çömlekçi kili ile orman alanından topladığımız yakacak malzeme ile kısa sürede fırını inşa edip, pişirimi gerçekleştirdik. Uygulamaya akşam üstü başladığımızdan, günlerin uzun oluşu nedeniyle, pişirimin tamamlanması karanlığa kalmadan tamamlandı. Bu pişirim yöntemi oldukça kolay ve eğlenceli oluşuyla, izleyenlere de keyifli anlar yaşatabilmekte. Büyük boyutlu fırın kurulacağı zaman ve seramiklerde fazla kırılgan olduğunda, fırına sütrüktür olarak demir çubuklar kullanmak ve bunları demir tel ile bağlamak yerinde olur, ki bu uygulama sıklıkla kullanılır. Fakat biz küçük fırın uygulamalarında sütrüktürü de ahşap malzeme ile gerçekleştiriyoruz. Böylece fırın yandıkça kendi üstüne doğru çökerek biçim değiştiriyor ve bu biçim değiştirme de farklı heykelsi görünümler oluşturuyor. Özellikle bu uygulama karanlıta gerçekleştirildiğinde, çok daha keyif verici görüntüler elde etmek olası. Pişirimde kullanılan sırların kurşunlu olması çalışmanın kolay sonuçlanmasını ve görüntü olarak güzel sonuçlar alınmasını sağlıyor. Malum kullanılan yakacağa göre çok yüksek ısılar elde etmek kolay değil bu nedenle düşük derecede olgunlaşacak sır yapıcı hammaddeler seçilmeliydi biz de sülyen kullanmayı seçtik. Renklendirici olarak bakırın redüksiyon etkileri başarılı olduğundan, biz de bakır oksit kullandık. Pişirimin tamamlanması ile elde edilen sonuç oldukça tatmin edici oldu, süreç başarı ile tamamlandı. Pişirimde çevreye zararlı hiç bir malzeme kullanılmadı, tamamen organik atık malzemeler, kil ve tuğla kullanılarak oldukça çevreci bir pişirim gerçekleştirdik, bu süreç de ayrıca mutlulık verici.
 |
| Zemin hazırlandı. |
 |
| Tuğlalar ile hafifçe kazılan zeminde ateşlik oluşturuldu. |
 |
| Kuru çömlekçi kili su ile karıştırılıp bulamaç haline getirildi. |
 |
| Ormandan temin edilen çam dallarıyla fırının iskeleti oluşturuldu. |
 |
| Balçığa bulanan gazete kağıtları ile fırın kaplanmaya başlandı. |
 |
| Fırının bacası ve ateşlikte küçük bir alan hariç tümü kaplandı. |
 |
| Kaplama olabildiğince çok katman olarak tekrarlandı. |
 |
| Çam iğneleri kullarak, fırın ateşlendi. |
 |
| Fırın sorunsuz yandı. |
 |
| Zamanından önce çökmemesi için tuğlalarla fırın desteklendi. |
 |
| Fırın şekilsel olarak değişmeye başladı. |
 |
| Desteklere rağmen fırın artık bir yana yatmaya başladı. |
 |
| Kocaman bir hindiye benzeyen fırının baca kısmı da yanmaya başladı. |
 |
| Kil tabakasına rağmen fırının baca kısmı da yanmaya başladı. |
 |
| Pişirim tamamlanmasına yakın fırının bacası dağılıyor ve fırın iyice çöküyor |
 |
| Fırın parçalanarak içindeki seramik maşayla çıkartılıyor. |
 |
| Kazılan bir çukurda çam iğneleri ile redüksiyon yapılıyor. |
 |
| Çukurdaki seramik toprakla örtülüyor. |
 |
| Biraz soğuma için bekleyip seramik çıkartılıyor. |
 |
| Hala sıcak olan seramik suyla şoklanıp soğutuluyor. |
 |
| Çalışmanın sonucu. |
